Czechy Ostravice - Gliwice

Niedziela, 19 września 2010 · dodano: 21.09.2010 | Komentarze 8

Niedziela, godzina 8:00 - pobudka. Czas się wyszykować na śniadanie, po nim spakować się i naszykować się w podróż powrotną do Polski, do domu.


Rano - Widok na Łysą Górę (cz. Lysa Hora).

Gdy wszyscy już byli wyszykowani ostatnie pamiątkowe zdjęcie w Czechach Ostravice


Pamiątkowe ostatnie zdjęcie

i ok 10:15 zaczęła się zabawa... czyli zjazd w dół z ośrodka i wyjazd na drogę w kierunku Polski. Trasa i tempo dość szybkie, jednak trasa powrotna to większość trasy z góry. Czas szybko mija i po chwili znajdujemy się w Ostravie gdzie kupujemy zaopatrzenie w formie izotonizmów i wody na dalszą drogę.

Trasa mija w błyskawicznym tempie, zwłaszcza gdy udaje się dogonić Łukasza na szosie i pojechać za nim w "tunelu". Niestety przy przerwie oświadcza, iż dalej jedzie sam własnym tempem - więc wracam do reszty. Kilka chwil i znajdujemy się na gracicy Czesko-Polskiej nad Odrą. Radość, ulga i lekki smutek, że tak szybko mija weekend jednak czekała nas jeszcze długa droga. Za mną jechał chemik, z którym po chwili jechaliśmy w tunelu wymijając się na wzajem i utrzymując jedno dość szybkie tempo. Po drodze kilka wspólnych przystanków i "główny" przystanek w Wodzisławiu Śląskim w McDonald's. Po ciepłym posiłku przyszedł czas na sprawdzenie naszych możliwości i kondycji po ~ 80km na podjazdach pomiędzy Wodzisławiem Śląskim a Rybnikiem. Nie była to za łatwa trasa po takim dystansie jednak wszystkie podjazdy pokonane i kolejna przerwa w Rybniku.


Chwila przerwy w Rybniku

Po chwili odpoczynku powrót na trasę z niespodzianką :) Do Mnie i Chemika dołącza Kira, która dotrzymuje nam tempa jadąc wraz z nami w tunelu aerodynamicznym. Tak oto dojeżdżamy jako pierwsi do Gliwic. Po 10-15min zjawia się kolejna trójka osób i jesteśmy w komplecie dumni z pokonanych kilometrów.


Dumni, szczęśliwi, cali i zdrowi po powrocie do Gliwic

Żegnamy się i Kira, Kuba, Kubush i ja jedziemy w tym samym kierunku odprowadzając Kirę i w kierunku Sośnicy i Zabrza, gdzie przez dzwoniący Kubushowi telefon zostaje z Kubą w tyle a ja jadę dalej w kierunku miejsca zamieszkania.



Fot.by.Kubush